2. Natte voeten

Schoonmaak op een zonnige zaterdag
door Frank de Vries
4 januari 2024

Het is weer eens zover. Mooder Maas moet keihard werken om alle regenwater, dat bij Maastricht binnenstroomt, af te voeren richting Noordzee. Maar er komt teveel. Alweer. Het lukt niet om alle water binnenboord te houden. Gelukkig zijn er de afgelopen jaren veel maatregelen getroffen om de grote hoeveelheden water toch nog enigszins onder controle te houden. Maar of het afdoende is?

De Sint Josephkapel in De Weerd, eigendom van Rura, staat dicht bij de Maasplassen. Maar helaas soms ook letterlijk erin. Gedurende de afgelopen (bijna) 100 jaar zijn er al meerdere keren flinke overstromingen geweest in het gebied rondom de kapel. De gevelsteen die aan de voorzijde van de entree van de kapel in 1995 werd ingemetseld, is er de stille getuige van. En wie verder naar boven kijkt, ziet ook nog een kleinere gevelsteen, waarmee de absolute record waterhoogte uit 1926 wordt gemarkeerd. De kapel stond toen voor ongeveer de helft in het water.

Die hoogte werd gelukkig nooit meer bereikt.  Maar droge voeten hield men in De Weerd dus zeker niet. Ook in de zomer van 2021 ging het mis. Grote regenval in delen van Europa deed het water in de Maas snel stijgen. Ook toen weer met veel wateroverlast, zodanig zelfs dat de kapel opnieuw onder water liep. Zelfs tot boven het niveau van 1995 en op de gevelsteen werd dat handmatig door iemand aangegeven. Er stond bijna twee meter water in het voorportaal en anderhalve meter in de kapel zelf.

Een oproep op Facebook door de Roermondse Laura Vaessen, zelf woonachtig in De Weerd en ook zwaar getroffen door deze wateroverlast, bracht op zaterdag 24 juli enkele tientallen vrijwilligers bijeen om het kerkje schoon te maken. Uit heel het land kwamen zij naar De Weerd. Noord-Holland, Gelderland, Overijssel en natuurlijk ook uit de eigen provincie en omgeving. Men bracht hogedrukspuiten mee, emmers, watertrekkers, heel veel doeken en andere schoonmaakspullen. Er kwam een klein schoonmaakbedrijfje met professionele apparatuur om de vloer zo droog mogelijk te maken. De door het water ingedrukte voordeur werd bovendien van een nieuw voorlopig slot voorzien. Binnen een dag was het ergste leed geleden en de kapel zo schoon als op dat moment mogelijk was. Het grote drogen kon beginnen.

Er heerste die dag een gezellige sfeer, de onderlinge verbroedering was groot. Er waren stroopwafels, een vlaai, flesjes met drinkwater en als klap op de vuurpijl kwam een kleine jarige jongedame ons allemaal op een heerlijke cupcake trakteren. Uit het niets was zij er, zoals al die anderen die op deze ochtend een helpende hand uitstaken. Velen onbekend voor elkaar. En dat is ook helaas zo gebleven, want zo stilletjes als men kwam, vertrok men na afloop ook weer. Beetje napraten, handje geven, zwaaien bij vertrek en dat was het dan. Jammer achteraf, dat we geen namen en adressen uitwisselden, want hoe konden we hen vanuit Rura een bedankje sturen?

Het water staat inmiddels alweer op de weg voor de kapel. Allard Schmitz heeft samen met zijn medewerkers alles wat hoog gezet kan worden inmiddels naar het oksaal gebracht. Verwacht wordt namelijk dat het water nog enkele tientallen centimeters gaat stijgen. Dat zou opnieuw tot problemen kunnen leiden. En nu komt ineens ook weer de herinnering aan die ochtend naar boven en dus ook de vraag: wie waren die vrijwilligers die ons toen zo uit de brand hielpen?

Bijvoorbeeld het echtpaar uit Doetinchem, op deze foto. We gaan hen zoeken, niet omdat we vrezen dat er weer gepoetst moet worden, maar omdat we hen met terugwerkende kracht willen danken voor de spontane en onbaatzuchtige hulp die zij ons destijds geboden hebben. En dat is een feit!
Reageren? webmaster@rura.nl